riesling
Na przełomie XIX i XX wieku niemieckie rieslingi osiągały niezwykle wysokie ceny na rynkach światowych, wyższe wielokrotnie od słynnych francuskich win czerwonych z Bordeaux i Burgundii. Jednak w późniejszym okresie duży popyt na te wina spowodował spadek ich jakości, zwłaszcza że zgodnie z ówczesną modą były często przesładzane.
Odmiana ta jest stosunkowo wydajna, lubi wilgoć i dobrze udaje się w pobliżu lasów. Daje wina najwyższej jakości wyróżniające się doskonale zharmonizowanym smakiem, dużą kwasowością zadziwiająco współgrającą z ilością ekstraktu oraz mocnym aromatem od jabłek, grapefruita, gruszki, moreli po ananasa i mango, nuty różane, kwiatów lipy, niuanse miodu i muskatu. W dojrzałym winie często także charakterystyczne są akcenty naftowe. Bardzo cenioną cechą win z rieslinga – zwłaszcza w najlepszych rocznikach – jest ich fantastyczna długowieczność, którą zawdzięczają m.in. bardzo dobrej kwasowości gron. Doskonale udają się z tej odmiany zarówno wina wytrawne, jak i słodkie, zwłaszcza botrytyzowane.
Jej wielką wadą jest zaś to, iż dojrzewa – jak na warunki niemieckie – późno (od około połowy do końca października, ale zbiór przeciąga się niekiedy do początków listopada), oraz to, iż wymaga terenów o co najmniej dobrym nasłonecznieniu. Jednak owe wady z kolei bardzo sprzyjają jakości win, które w cieplejszym klimacie (Nowy Świat) są nieosiągalne. Mimo to sława odmiany powoduje, że jest ona uprawiana niemal wszędzie.
Inne nazwy: Inne nazwy: riesling reński, rheinriesling, weisser riesling, johannisberg riesling.
