Chile

To południowoamerykańskie państwo kojarzy się z najlepszym i najbardziej poukładanym winiarstwem na tym kontynencie, z dość starymi tradycjami winiarskimi, choć na światowych rynkach chilijskie wino zaistniało na dobre dopiero w ostatnich dekadach. Największym ewenementem miejscowego winiarstwa jest niezwykłe usytuowanie winnic, co jest pochodną geograficznego położenia kraju. Winogrady ciągną się tu wąskim pasem o maksymalnej szerokości kilkudziesięciu kilometrów i długości około czterystu kilometrów, między stromymi szczytami Andów a zimnymi wodami Oceanu Spokojnego, w południowo-zachodniej części kontynentu. Podobnie zróżnicowany jest tu klimat, który na północy nosi znamiona subtropikalnego (tereny winiarskie graniczą z najsuchszą pustynią świata – Atacama), zaś na południu jest bardzo chłodny z uwagi na polarne tereny południa kraju. Niemniej większość rejonów winiarskich cieszy się warunkami „śródziemnomorskimi”, oceanicznymi, ale suchymi, dość stabilnymi, chłodzonymi przez wpływ zimnego oceanicznego prądu Humboldta, bez większych różnic między poszczególnymi latami, choć z licznymi niszami klimatycznymi. Wodę winnicom zapewniają obfite spływy z andyjskich lodowców. Większość gleb ma pochodzenie wulkaniczne.

W Chile równie dobrze udają się zarówno wina białe, jak i czerwone, ale te ostatnie z uwagi na większy popyt zdecydowanie zdominowały produkcję. Flagowym narodowym szczepem i wizytówką kraju jest odmiana carménère, która jeszcze dwie dekady temu była powszechnie mylona z merlotem. Ale inaczej niż w pozostałych krajach Ameryki Południowej nie zdominowała ona miejscowych upraw – samego „właściwego” merlota uprawia się dwukrotnie więcej, a cabernet sauvignon – ośmiokrotnie więcej. Całość jakościowych upraw jest zdominowana przez najpopularniejsze szczepy międzynarodowe.

Cechą, która bardzo odróżnia miejscowe winiarstwo jest wielkość gospodarstw rolnych. Winiarnie posiadające – dajmy na to – 500 hektarów winogradów uważane są za małe. „Poważne” winiarstwo zaczyna się od tysiąca hektarów wzwyż. Małe winiarnie są nieliczne i zaczęły się pojawiać dopiero w ostatnich latach.

Kluczem do sukcesu chilijskiego winiarstwa jest prostota, dobra jakość i niewygórowana cena. Zdecydowana większość win chilijskich to produkty odmianowe, łatwo zdobywające kolejne rynki znanymi na całym świecie nazwami szczepów, świeżością i owocowością oraz stałą jakością, na którą, z uwagi na stabilny klimat, nie mają zbytniego wpływu roczniki. Jeśli zebrać te czynniki w całość, otrzymamy wina, do których łatwo przyzwyczaić stałych klientów.